شادکامی و افراد شاد

مفهوم شادکامی اغلب با "تصور کنترل داشتن" مربوط می شود. انسان ها با قدم گذاشتن به جهان هستی، بلاجبار یاد می گیرند که باید با شور و اشتیاق تمام تلاششان را برای کنترل دنیا به کار بگیرند، تا شاد باشند و شادکام بمانند. غافل از اینکه، مواقعی در زندگی شان حتما پیش خواهد آمد که توانایی کنترل امور را از دست بدهند، در این صورت خشمگین، غمگین، نومید و افسرده می شوند.

گرایش به کنترل بسیار قوی است چرا که احساس کنترل، تقویت کننده است، به طوری که افراد اغلب به گونه ای رفتار می کنند که گویی بر شرایط غیرقابل کنترل، کنترل دارند.

 انسان ها باید آموزش ببینند:

 تا به خود توجه کنند و ببینند که کنترل، واقعا برای آن ها چه معنایی دارد.

 و به جای تمرکز بر کنترل محیط غیر قابل کنترل، بر احساسات و شادکامی خود که قابل تعدیل، تغییر و تنظیم شدن هستند، تمرکز داشته باشند. تا احساسات مثبت خود را افزایش دهند و احساس بهتری پیدا کنند. البته با مد نظر قرار دادن این امر که هدف نهایی، بهتر احساس کردن هر آنچه که باید در زندگی احساس شود.

باید در نظر داشت که شادکامی، موضوعی ذهنی است. یعنی اینکه، آنچه یک فرد را شاد می سازد، با انچه دیگری را شادکام و خرسند می کند، متفاوت است. با این وجود، در تحقیقات بسیاری با مقایسه میان الگوهای رفتاری و فکری افراد شاد و غیر شاد، هشت بعد یا سبک، برای افراد شاد مشخص شده است:

 آن ها وقت بیشتری را برای خانواده و دوستان خود، اختصاص می دهند.

 آن ها در ابراز قدردانی و تشکر از اطرافیان خود و نیز درباره شرایط خویش، راحت هستند.

 آن ها اغلب در ارائه کمک به دیگران پیشقدم هستند.

 آن ها به هنگام تصویرسازی از آینده خویش، خوش بینانه تر عمل می کنند.

 آن ها سعی می کنند در زمان حال زندگی کنند.

 آن ها به طور مرتب ورزش می کنند.

 آن ها به رفتارهایی که در راستای ارزش ها و اهداف دراز مدت زندگی خود می باشند عمیقا متعهد و پایبند هستند.

 آن ها بحران ها را تجربه می کنند، اما در حالت تعادل و قدرت با آن ها مواجهه می شوند و انطباق سازگاری در آن ها به چشم می خورد.

در پایان تاکید می کنم که شادکامی به عنوان یک عامل روان شناختی مهم، در ایجاد و کسب انعطاف روان شناختی و تنظیم هیجان نقش مهمی ایفا می کند.